Er is mij verteld dat ik nu een echte comparitie heb meegemaakt. Dat werd ook meteen weer wat ontkracht. De vorige comparitie ging over de Daimon en dat ging meer richting een kringgesprek na een inleiding door 2 broeders. Vandaag was niet standaard omdat er eigenlijk een andere soort bijeenkomst gepland stond en die werd op het laatste moment afgezegd. Gelukkig had één van de broeders een Bouwstuk al zo ver klaar dat hij er nu al iets mee kon. Het onderwerp: de liefde.
De liefde is overal en zonder liefde is er eigenlijk geen leven. Overal zie je liefde. Of het nu tussen partners is, liefde naar een huisdier of mensen die uit liefde iets doen. Er is zelfs de mogelijkheid om iets met de mantel der liefde te bedekken.
De bijbel en de liefde
In het bouwstuk haalde de broeder veel stukken uit de Bijbel. En nu heb ik niets met de Bijbel. Ik ben er niet mee opgegroeid en al die stukken en verzen ken ik ook niet. Ik was ook wel bang dat ik hier mee in aanraking zou komen en me dom zou voelen. En eerlijk gezegd was het soms ook wel moeilijk om te volgen als het om de expliciet genoemde stukken ging, maar niet over de gedachte die erachter zat. En dat vind ik dan wel weer heel mooi.
Comparitie over de liefde
Nadat de Broeder zijn Bouwstuk had voorgedragen kwam de daadwerkelijke comparitie en die ging niet helemaal zoals het hoort. In plaats van vragen beantwoorden werd het meer bij de andere Broeders neergelegd en zo ging iedereen vertellen wat de Liefde voor hem betekende en hoe het zich uitte. Bij sommigen waren de emoties hoog en dat mag en dan is het mooi om te zien hoe de andere broeders zich opstellen: het troosten van een medebroeder.
De beslotenheid van de Vrijmetselarij laat dit namelijk toe, alles wat er binnen de Loge gezegd wordt, blijft binnen de Loge. Dat heet de getande rand. De geslotenheid naar buiten, maakt dat de gesprekken heel persoonlijk kunnen worden.
Er was een mooi gesprek gaande over de onbaatzuchtige en de baatzuchtige kant van de Liefde. En dat zet je wel aan het denken. Het haalt bij mij een hele mooie gedachte naar boven.
Mijn vader die mensen in het ziekenhuis hielp aan een nieuwe bril omdat ze ook in de laatste dagen van hun leven toch nog wat TV konden kijken of hun familie nog even goed konden zien. Vaak zonder rekening en in zijn vrije tijd. Maar ook mijn vader die op -zijn vrije dag- de EBI in een gevangenis aan de zwaarste “grote jongens” een bril verschafte, maar er op stond dat de beveiligers de ruimte verlaten. Iets wat je nu niet meer kan voorstellen. Hij beschouwde de gevangenen niet als criminelen, maar als mensen die je ook hun waardigheid gunt en goed zicht. Over beide zaken sprak hij niet, hij deed gewoon wat goed voelde: de medemens helpen ongeacht hun achtergrond en zonder eigen belang.
Mooie verhalen, Broeder. Goed verwoord ook. Fijn om te zien dat jij je daar thuis voelt.